Zamek krzyżacki – krzyżacka gotycka twierdza obronna z funkcjami klasztornymi.
Krzyżacy na terenie Prus wybudowali około 200 zamków. Powstały w większości w drugiej połowie XIV w. Najstarsze pochodzą z XIII w. Budowane były z drewnianych bali, ziemi i gliny a później z cegły i polnych kamieni. W XIV w. wykształciła się typowa forma krzyżackiego zamku składająca się z gospodarczego podzamcza i domu zakonnego – zamku właściwego – posadowionego na planie kwadratu lub prostokąta, na podmurówce z kamieni. Zamek właściwy mieścił magazyny, pomieszczenia gospodarcze i mieszkalne. Budynek zwykle trzykondygnacyjny. Otoczony był dziedzińcem wewnętrznym z dwukondygnacyjnym gankiem.
Na parterze zamku właściwego mieściły się pomieszczenia gospodarcze; na pierwszym piętrze: komnaty mieszkalne, kaplica, kuchnia, jadalnia, sala narad; na piętrze drugim znajdowały się magazyny i zbrojownia. Zwykle kaplica, kapitularz i refektarz były pomieszczeniami dwunawowymi z kolumnami w środku. Sklepienia gotyckie, ostrołukowe i żebrowane. Ściany zdobione malowidłami.
- W kapitularzu – sali narad – co tydzień pod przewodnictwem komtura odczytywano regułę, prawa i zwyczaje zakonne oraz wymierzano karę batów.
- Refektarz pełnił funkcję jadalni i pomieszczenia w którym spędzano wolny czas.
- Sypiano w ubraniu we wspólnych dormitoriach. Jedynie komturowie posiadali małe mieszkania.
- Latryna mieściła się w osobnej wieży stojącej nad fosą, rzeką i połączona była z zamkiem wysokim gankiem.
- Na podzamczu znajdowały się stajnie, kuźnie, obory, pomieszczenia służby. Podzamcze od zamku właściwego oddzielała fosa ze zwodzonym mostem.
Zamek z podzamczem otaczała fosa z murem obronnym z basztami.