Kopuła na Skale (arab. قبة الصخرة, Masjid Qubbat As-Sakhrah; hebr. כיפת הסלע, Kipat Hasela) – jedno z najważniejszych muzułmańskich sanktuariów, położone na Wzgórzu Świątynnym w Jerozolimie. Jest to jeden z najlepiej znanych punktów orientacyjnych miasta.
Budowla ta jest czasami zwana meczetem Omara, mimo że nie jest typowym meczetem, ale czymś w rodzaju pomnika i osłony dla świętej skały.
Razem z meczetem Al-Aksa tworzy ona jedno z trzech najświętszych miejsc islamu, ustępując jedynie Mekce i Medynie.
W Kopule na Skale muzułmanie nie odprawiają modłów zbiorowo – do tego celu służy meczet Al-Aksa wybudowany tuż obok.
Budowa kopuły
Wznosi się na środku prawie kwadratowej platformy o wysokości 3 m, na którą wchodzi się z czterech stron po ośmiu schodach. Na kopule wykaligrafowano koraniczną surę Al-Ichlas.
Skała pod kopułą
Kopuła przykrywa skałę, na której – według Biblii – Abraham chciał złożyć w ofierze Bogu swego syna Izaaka. Według Koranu zaś miał złożyć swego pierworodnego syna Izmaela, od którego pochodzą Arabowie.
Z tej samej skały wedle wierzeń muzułmanów Mahomet miał doznać wniebowstąpienia (al-mi`rāğ) w czasie swego objawienia al-isrā. Tutaj też Jakub miał zobaczyć drabinę wiodącą do nieba.
W jej wnętrzu w litej skaleznajduje się grota. Według tradycji muzułmańskiej to pod nią ukryta jest studnia dusz, w której duchy gromadzą się dwa razy na tydzień, by się modlić.
Historia
Została zbudowana po śmierci kalifa Omara za rządów kalifa Abd al-Malika (ukończono ją w 691).
Cała platforma Wzgórza Świątynnego, którą przypisuje się Herodowi Wielkiemu, jest przez muzułmanów uważana za miejsce modlitwy, za meczet. Złota kopuła była kopiowana w wielu meczetach w różnych krajach, stając się jednym ze znaków rozpoznawczych islamskiej architektury.
W 1545 turecki władca Sulejman Wspaniały zastąpił mozaiki, którymi były pokryte mury budowli od VII wieku, nową pokrywą ceramiczną.
Podczas chrześcijańskiego panowania w Jerozolimie (1099-1187 i 1229-1244) Kopuła na Skale służyła jako kościół.